In den beginne...

De historie van RKSV Heer begint al in 1923 als de fusie tussen Scharn en Fortuna mislukt. In februari 1925 is er een initiatief voor het oprichten van een nieuwe club. Al snel later is het zover, op 30 maart 1925 heeft er een oprichtingsvergadering plaats waarbij 28 liefhebbers aanwezig zijn, voornamelijk oud-Scharn en oud-Fortuna spelers en bestuursleden. De nieuwe club "Concordia" werd opgericht, met de clubkleuren zwart-geel. Het terrein lag aan 'in den Hoof' en er werd in de 1e klasse LVB (Limburgse Voetbal Bond) gespeeld. De allereerste wedstrijd was tegen Caberg, waarbij zowat heel Heer leegliep om dit te komen zien. Concordia, dat speelde met spelers van Scharn en Fortuna, werd met slechts 1 verloren wedstrijd al meteen kampioen!

Het seizoen 1926-1927 werd er in de 3e klasse NVB (Nederlandsche Voetbal Bond) gespeeld, het nieuwe veld lag bij het gemeentehuis aan het Raadhuisplein. De 1e wedstrijd werd gespeeld tegen ACC. Echter kreeg de club dit seizoen bericht dat er al een club met dezelfde naam bestond, Concordia te Delft en dus werd de nieuwe clubnaam gedoopt: VV Heer.

VV Heer

Onder de nieuwe naam werd het seizoen 1927-1928 afgesloten op een 3e plaats. Het jaar daarop ('28-'29) werd Heer kampioen in de 3e klasse NVB en moest het in promotiewedstrijden aantreden tegen Zaltbommel en Sittard. Thuis tegen Sittard werd met maar liefst 6-1 gewonnen, uit tegen Zaltbommel met 3-1 verloren, uit bij Sittard opnieuw een ruime overwinning, 4-1. Met een voorsprong van 1 punt met een wedstrijd meer werd op 16 juni 1929 de beslissende wedstrijd thuis gespeeld tegen Zaltbommel. Heer won met 2-0 en promoveerde naar de 2e klasse NVB! Heer had een puike prestatie geleverd door 4 jaar na oprichting al in deze 2e klasse NVB te spelen. In deze klasse kon Heer zich 3 seizoenen handhaven, maar op 18 mei 1933 degradeerde Heer weer uit deze klasse. Het terrein werd inmiddels verplaatst naar de Steegstraat, waar toendertijd ook de wielerbaan lag.

Op dat terrein werd Heer in het seizoen 1933-1934 opnieuw kampioen, al promoveerde het vervolgens niet, die eer viel te beurt aan Geleen. De afloop van het seizoen 1934-1935 was op zijn zachtst gezegd zeer merkwaardig te noemen. Dat seizoen werd Standaard kampioen, maar Heer had nog een officieel protest lopen tegen Standaard, dit terwijl Standaard al promotiewedstrijden gespeeld had. De NVB stelde Heer in het gelijk en zo kwamen Heer en Standaard gelijk in punten op de eerste plaats van de competitie terecht. De promotiewedstrijden van Standaard waren ook meteen ongeldig. Er diende een kampioenswedstrijd gespeeld te worden op het MVV terrein, echter deze eindigde in een 2-2 gelijkspel. Hierdoor een tweede beslissingswedstrijd (opnieuw op het MVV terrein) en ook deze eindigde curieus in 2-2. De verlenging moest uitkomst bieden en het was Heer dat in de allerlaatste minuut de bevrijdende 3-2 scoorde. Het massaal toegestroomde publiek ging uit hun bol en Heer was (alweer) kampioen!
De promotiewedstrijden echter, werden gewonnen door Kolonia. Dus al deze heisa leidde uiteindelijk voor Heer niet tot promotie.
In de seizoenen 1936 t/m 1939 behaalde Heer respectievelijk een 5e, 3e en 5e plaats. De NVB werd in de tussentijd koninklijk en kreeg de voetbalbond haar huidige naam. In 1938 verhuisde het sportpark Heer naar het terrein aan de 7 Januaristraat en de Demertstraat. In het laatste seizoen voor de oorlog behaalde Heer een tweede plaats achter Maurits Geleen.

De oorlogsjaren

De oorlog begon ook in Nederland, maar ondertussen werd er wel nog gevoetbald, zo ver als dat het kon. In het seizoen '40-'41 meteen met goed resultaat, want Heer promoveerde na 8 jaar naar de 2e klasse KNVB. Na 5 wedstrijden was Heer nog altijd ongeslagen, maar eindigde het toch 2e achter Maurits Geleen. Na 1943 waren er toch moeilijke omstandigheden door de oorlog, ook was er bij een wedstrijd een incident waardoor Heer maar liefst 2 wedstrijden zonder publiek moest spelen. Enkele bestuursleden legden hun taken erbij neer. Dat jaar een 5e plaats. Het seizoen '43-'44 vierde. In het jaar '44-'45 (het seizoen van de bevrijding) was er een noodcompetitie in Maastricht en omstreken.

Na de bevrijding ('45-'46) behaalde Heer weer een 5e plaats in de 2e klasse. Toch kreeg Heer een sportieve terugval, in het seizoen '46-'47 werd Heer ingedeeld in de Mijnstreek en dat resulteerde in een degradatie naar de 3e klasse. VV Heer werd wel omgedoopt tot de huidige naam RKSV Heer!

De kampioensjaren

Van 1947 t/m 1951 werd Heer maar liefst 4 keer achter elkaar kampioen. Zo werd het eerste seizoen ongeslagen afgesloten, maar was het Chevremont dat na promotiewedstrijden naar de tweede klasse ging. De allerlaatste wedstrijd van het seizoen '48-'49 tegen WVV werd door maar liefst 5000 bezoekers bekeken en werd Heer kampioen! De promotiewedstrijden tegen EVV en Venray leverde echter niets op. Het seizoen '49-'50 opnieuw kampioen, maar waar het spreekwoord zegt 'driemaal is scheepsrecht' gold dit toch niet voor Heer want er werd uiteindelijk weer niet gepromoveerd. 'De aanhouder wint' luidt een ander gezegde en eindelijk was het dan zover, na een nieuw kampioenschap in 1951 werd er dit keer wel gepromoveerd naar de 2e klasse. Dit ten koste van Marsana (het huidige Meerssen) dat na een promotiewedstrijd in de verlenging met 3-2 werd verslagen. Tevens werd op 16 mei 1952 met de gemeente Heer de huurovereenkomst getekend voor de ingebruikname van het sportpark Laan in den Drink! De openingswedstrijd werd gespeeld tegen MVV (uitslag 2-0 in het voordeel van de Maastrichtenaren). Na een aantal seizoenen kon de alcohol opnieuw uit de kast, want na een spannend seizoen '56-'57 promoveerde Heer naar de 1e klasse! De promotiewedstrijden werden gewonnen van Boxtel en Taxandria.

Nadat Heer eind jaren '50 de eerste klasse had gehaald, werd daar jaren lang niet onverdienstelijk gespeeld en eindigde het vele jaren in de middenmoot. In 1959 werd de nieuwe kantine aan de Laan in den Drink geopend en in 1964 werd er een nieuwe grasmat aangelegd. Na een kort uitstapje in de 2e klasse, werd Heer weer kampioen in het seizoen ’69-’70 en keerde het weer terug naar de 1e klasse. Hier werd tot 1978 gespeeld, alhoewel in 1972, 1975 en 1976 bijna al gepromoveerd werd.

De hoofdklasse

Bij vele Heerdenaren en Maastrichtenaren staat Heer bekend als de hoofdklasser van weleer. Toch was dit geen lange periode, maar wel een waar Heer toch trots op is. In 1978 was de promotie een feit, met 13 overwinningen, 8 gelijke spelen en 1 nederlaag werd Heer kampioen met 1 punt voorsprong op Caesar uit Beek. Heer wist zich het eerste jaar in de hoofdklasse te handhaven, op een 11e plaats (van de 14), maar in het seizoen ’79-’80 kon Heer degradatie toch niet voorkomen en eindigde het laatste. Heer richtte zich weer op en had opnieuw een kampioensploeg, met 2 punten voorsprong op Wilhelmina’08 werd Heer opnieuw kampioen van de eerste klasse F. Maar opnieuw bleken de Noord-Limburgse en Noord-Brabantse teams toch te taai voor de Heerdenaren. Heer werd met 2 overwinningen, 11 gelijke spelen en 13 nederlagen opnieuw laatste. Kampioen dat jaar werd RKC Waalwijk, met als nummer twee RBC Roosendaal. Er volgden 11 seizoenen eerste klasse F, waarvan de laatste 4 seizoenen op een 9e plek. De laatste keer echter (1993) degradeerde Heer na een beslissingswedstrijd op het veld van Meerssen tegen RKVCL (dat met evenveel punten geëindigd was als Heer).
 
Wat volgden waren 4 jaren 2e klasse (waarbij in het seizoen 1995-1996 voor het eerst drie punten per overwinning verdiend kon worden), daarna een promotie naar de eerste klasse in 1997 via de nacompetitie, waar op het veld van Caesar gewonnen werd van Sittard voor honderden toeschouwers. Het jaar erop werd Heer zeer verdienstelijk 3e, maar in 1999 nam Heer weer afscheid van de eerste klasse via de nacompetitie. Opnieuw 4 jaren 2e klasse, maar toen in 2004 via de nacompetitie gedegradeerd werd, brak er een crisis uit binnen de club, waarna zowel het complete bestuur als selectie vertrok. Met een nieuw bestuur en een samengeraapt team met veel spelers van de lagere elftallen was de dreun nog lang te merken, ook in de 3e klasse kon Heer zich niet handhaven. De ‘Maastrichtse’ 4e klasse was ook bijna te zwaar, maar op het nippertje werd een degradatie voorkomen in de laatste speelronde bij RKVVL/Polaris. Het tij werd gekeerd en met een aantal oud-Heerdenaren die terugkwamen werd de jacht op eerherstel ingezet en werd er drie jaar op rij nacompetitie gehaald.

Revival

Na 9 seizoenen in de 4de klasse was het in seizoen 14/15 eindelijk raak voor de Heerdenaren! Onder leiding van trainer Eric Marees werd Heer na een overwinning in en tegen Bunde voor vele supporters kampioen wat dan ook groots werd gevierd. Heer was los en het jaar erop werd Heer wederom kampioen in 3A en promoveerde het na de 2de klasse. 

Het eerste jaar in de 2de klasse wist Heer zich net niet te handhaven en degradeerde het na verlies in de nacompetitie weer naar de 3de klasse. Trainer Eric Marees verliet de club en oud prof Edwin Hermans nam het stokje over, tevens werd de selectie van nieuwe impulsen voorzien door onder andere Danny Schreurs aan te trekken. In zijn eerste seizoen, seizoen 17/18, leidde Edwin Hermans zijn ploeg meteen naar het kampioenschap in 3A door in Wolder van Leonidas te winnen. Danny Schreurs maakte dat seizoen 42 doelpunten.

De 2 seizoenen erop eindigde Heer in de subtop van de 2de klasse. Edwin Hermans verliet Heer na 3 mooie jaren en Frank Demouge volgde hem op. Seizoen 20/21 werd echter niet gespeeld vanwege de corona pandemie.